Mijn eerste twee weken in Brazilië
Door: Daniël Granja Baltazar
Blijf op de hoogte en volg Daniël
30 Augustus 2014 | Brazilië, São Paulo
Op verzoek van velen is hier dan eindelijk mijn eerste reisverslag... ooit! Ik heb 0 ervaring met het bijhouden van (reis)blogs, maar ik zal mijn best doen de komende maanden om het leuk en interessant te houden (al denk ik persoonlijk dat dat wel moet gaan lukken).
Als 4e jaars IBL-student (International Business & Languages) bij Hogeschool Rotterdam was ik verplicht om een semester aan een partneruniversiteit in het buitenland door te brengen. Mijn keuze was al vanaf dag 1 duidelijk: Brazilië. De enige partneruniversiteit in Brazilië was de PUC (Pontificia Universidade Católica) in São Paulo. Mijn vliegticket was in mei 2014 al geboekt en sindsdien heb ik maar aan een datum gedacht: woensdag 13 augustus 2014 (de dag dat ik naar São Paulo zou gaan vliegen).
Na een fantastische zomervakantie te hebben doorgebracht in Nederland en Portugal was het dan eindelijk tijd om te vertrekken naar São Paulo. Vanuit Lissabon vloog ik om 5 uur 's ochtends richting Amsterdam-Schiphol, om vandaar uit naar São Paulo te vliegen. Zo'n 16 uur en een enorme jetlag verder kwam ik dan eindelijk om 17:30 aan op het vliegveld van São Paulo-Guarulhos. Na mijn bagage te hebben opgehaald belde ik de verhuurder Paulo. Paulo legde me uit welke shuttle bus ik moest nemen om in het stadscentrum terecht te komen.
Ik had vanuit het vliegtuig al gezien dat São Paulo een grote stad was, maar tijdens de busreis werd me duidelijk dat deze stad ENORM is. Beeld je de grootste stad in die je je kan voorstellen, vermenigvuldig dat maal 3 en je hebt een stad ter grootte van São Paulo. Na een rit van 40 minuten was de bus dan eindelijk in het centrum van São Paulo aangekomen, waar Paulo al stond te wachten (ik zou er al spoedig achter komen dat de meeste Brazilianen niet zo punctueel zijn).
Vanuit centrum namen we een taxi naar het huis waar ik verblijf. Bij aankomst werd ik voorgesteld aan mijn twee huisgenoten: Fellipe, een 30-jarige Braziliaanse freelance journalist (die voor zijn werk bijna heel Latijns-Amerika doorreist) en zijn 25-jarige Colombiaanse vriendin, Carolina. Mijn huisgenoten waren vanaf minuut 1 al super aardig. Het enige probleem was dat ik tijdens mijn eerste dag in São Paulo veel moeite had om hun accent te begrijpen (dit had deels te maken met mijn jetlag) en dat zij wat moeite hadden om mijn Portugees accent te begrijpen.
Mijn donderdag was ik grotendeels kwijt aan slapen. De paar uur de me resten heb ik besteed om de wijk waar ik woon te verkennen. Op vrijdag 15 augustus had ik mijn eerste lessen op de universiteit. Ik dacht dat het slim was om te gaan lopen. Google Maps gaf immers aan dat het "slechts" 25 minuten lopen was. Ik vergat echter een belangrijk detail: de route die ik moest lopen liep eerst 45 graden naar beneden, waarna ik vervolgens 45 graden naar boven moest lopen. Ik kwam dus bekaf op de uni en mijn dag moest nog beginnen.
De eerste lessen verliepen prima. Alle leraren en studenten overspoelden me met vragen op het moment dat ik vertelde dat ik een exchange student was uit Rotterdam. Ik had geen idee dat Brazilianen Europeanen zo bijzonder vonden. Ik leerde op mijn eerste schooldag dus aardig wat Braziliaanse studenten kennen.
In mijn eerste weekend lieten mijn huisgenoten me wat van São Paulo zien. Ik heb mijn ogen uitgekeken en mijn huisgenoten vonden het fantastisch om een "gringo" (buitenlander) de stad te laten zien. De avonden hebben we doorgebracht in de bars rond Vila Madalena (deze bevinden zich op 15 minuten loopafstand van mijn huis) en worden door het grootste deel van de studenten bijgewoond.
Na mijn eerste weekend had ik dan mijn eerste echte schoolweek. Elke dag leerden ik meer en meer nieuwe mensen kennen op de uni. De een wil wat met je gaan lunchen, de ander wil je een park laten zien dat zich op 10 minuten loopafstand van de uni bevindt.
Op donderdag krijg ik een onverwachte verrassing. Toen ik de les van "Economy and development in Brazil" binnenliep moest iedere student, net zoals in iedere andere les, zich voorstellen. De eerste persoon die zich voorstelde zei het volgende: "My name is Romy and I study at Rotterdam Business School." Waarop mijn letterlijke reactie was "WTF?!". Hogeschool Rotterdam had mij voor vertrek verteld dat ik de enige student in São Paulo was. Nu kwam ik erachter dat er nog 4 andere Nederlandse studenten (Sven, Romy, Saar en Aad van de opleiding Commerciële Economie) aan de PUC studeerden.
Nadat ik de hele Nederlandse groep had leren kennen werd ik door hen uitgenodigd om vrijdagavond bij hen thuis "te komen chillen". Aan drank was er geen gebrek en aan gezelligheid ook niet (ze hadden nog 6 andere exchange studenten uitgenodigd). Het was tijdens dit rustige huisfeestje dat ze me vertelden dat ze in het weekend naar Ubatuba gingen. Ik deed een Google Search op mijn telefoon en werd geconfronteerd met tientallen prachtige strandfoto's. Ik en een Franse exchange student (Jean-Baptiste, ookwel Jb genoemd) besloten mee te gaan.
Daar gingen we dan op zaterdag om half 6 's ochtends op weg naar de bushalte vanwaar de bus naar Ubatuba vertrok. Na een busreis van 4 uur kwamen we aan in een tropisch paradijs. Ubatuba biedt het allemaal: prachtige stranden, watervallen, beboste bergtoppen. Het weekend was geweldig en ging echt veel te snel. We hebben met z'n allen surflessen genomen (Sven kwam hier niet zonder kleerscheuren vanaf), gezwommen onder een waterval en gechild op een strandje dat alleen per motorboot bereikbaar was (waar Jb constant op zoek was naar knappe meiden).
Na het weekend in Ubatuba hadden we genoeg te vertellen aan de studenten op de universiteit. Na les te hebben gehad op maandag 25 augustus en dinsdag 26 augustus, besloot ik om op woensdag (mijn vrije dag) met een groepje studenten naar Park Ibirapuera te gaan. Dit park wordt ook wel het Central Park van São Paulo genoemd. In het park hebben we met een blikje pils in onze handen genoten van de verkoeling en het uitzicht. In de avond hadden we de pech dat we in de spits terug naar huis moesten. Spitsuur in São Paulo is een hel. Metro's, bussen, al het openbaar vervoer is overvol. Daarnaast heeft de helft van de mensen in de auto een stad, wat leidt tot enorme files. Ipv 1 uur hadden we meer dan 1,5 uur nodig om thuis te komen (waarbij we ook nog eens een gratis sauna kregen in de volgepakte metro).
Donderdag had ik mijn laatste lessen van deze week. Dit betekende dat het weekend passend moest worden ingeluid. Met de 4 Nederlanders, Eleonore (een Amerikaanse studente), Danilo (een Braziliaanse student) en Jb (de Franse student) besloten we een techno dansje te gaan doen in D-Edge. Ik heb maar een woord voor deze club: fantastisch. Het geluid is perfect, de verlichting is eveneens top en de artiesten die draaiden wisten de juiste nummers uit te kiezen. De hele groep ging om 5 uur naar huis, maar ik en Sven besloten ""nog even door te gaan" (wat ertoe leiden dat we tot half 7 bleven).
Al met al zijn mijn eerste twee weken in Brazilië veel beter verlopen dan ik vooraf had durven hopen. Ik zal over een poosje weer wat van me laten horen. In de tussentijd wens ik iedereen die in NL is heel veel succes met hun opleiding/werk ;) Até a proxima!
Als 4e jaars IBL-student (International Business & Languages) bij Hogeschool Rotterdam was ik verplicht om een semester aan een partneruniversiteit in het buitenland door te brengen. Mijn keuze was al vanaf dag 1 duidelijk: Brazilië. De enige partneruniversiteit in Brazilië was de PUC (Pontificia Universidade Católica) in São Paulo. Mijn vliegticket was in mei 2014 al geboekt en sindsdien heb ik maar aan een datum gedacht: woensdag 13 augustus 2014 (de dag dat ik naar São Paulo zou gaan vliegen).
Na een fantastische zomervakantie te hebben doorgebracht in Nederland en Portugal was het dan eindelijk tijd om te vertrekken naar São Paulo. Vanuit Lissabon vloog ik om 5 uur 's ochtends richting Amsterdam-Schiphol, om vandaar uit naar São Paulo te vliegen. Zo'n 16 uur en een enorme jetlag verder kwam ik dan eindelijk om 17:30 aan op het vliegveld van São Paulo-Guarulhos. Na mijn bagage te hebben opgehaald belde ik de verhuurder Paulo. Paulo legde me uit welke shuttle bus ik moest nemen om in het stadscentrum terecht te komen.
Ik had vanuit het vliegtuig al gezien dat São Paulo een grote stad was, maar tijdens de busreis werd me duidelijk dat deze stad ENORM is. Beeld je de grootste stad in die je je kan voorstellen, vermenigvuldig dat maal 3 en je hebt een stad ter grootte van São Paulo. Na een rit van 40 minuten was de bus dan eindelijk in het centrum van São Paulo aangekomen, waar Paulo al stond te wachten (ik zou er al spoedig achter komen dat de meeste Brazilianen niet zo punctueel zijn).
Vanuit centrum namen we een taxi naar het huis waar ik verblijf. Bij aankomst werd ik voorgesteld aan mijn twee huisgenoten: Fellipe, een 30-jarige Braziliaanse freelance journalist (die voor zijn werk bijna heel Latijns-Amerika doorreist) en zijn 25-jarige Colombiaanse vriendin, Carolina. Mijn huisgenoten waren vanaf minuut 1 al super aardig. Het enige probleem was dat ik tijdens mijn eerste dag in São Paulo veel moeite had om hun accent te begrijpen (dit had deels te maken met mijn jetlag) en dat zij wat moeite hadden om mijn Portugees accent te begrijpen.
Mijn donderdag was ik grotendeels kwijt aan slapen. De paar uur de me resten heb ik besteed om de wijk waar ik woon te verkennen. Op vrijdag 15 augustus had ik mijn eerste lessen op de universiteit. Ik dacht dat het slim was om te gaan lopen. Google Maps gaf immers aan dat het "slechts" 25 minuten lopen was. Ik vergat echter een belangrijk detail: de route die ik moest lopen liep eerst 45 graden naar beneden, waarna ik vervolgens 45 graden naar boven moest lopen. Ik kwam dus bekaf op de uni en mijn dag moest nog beginnen.
De eerste lessen verliepen prima. Alle leraren en studenten overspoelden me met vragen op het moment dat ik vertelde dat ik een exchange student was uit Rotterdam. Ik had geen idee dat Brazilianen Europeanen zo bijzonder vonden. Ik leerde op mijn eerste schooldag dus aardig wat Braziliaanse studenten kennen.
In mijn eerste weekend lieten mijn huisgenoten me wat van São Paulo zien. Ik heb mijn ogen uitgekeken en mijn huisgenoten vonden het fantastisch om een "gringo" (buitenlander) de stad te laten zien. De avonden hebben we doorgebracht in de bars rond Vila Madalena (deze bevinden zich op 15 minuten loopafstand van mijn huis) en worden door het grootste deel van de studenten bijgewoond.
Na mijn eerste weekend had ik dan mijn eerste echte schoolweek. Elke dag leerden ik meer en meer nieuwe mensen kennen op de uni. De een wil wat met je gaan lunchen, de ander wil je een park laten zien dat zich op 10 minuten loopafstand van de uni bevindt.
Op donderdag krijg ik een onverwachte verrassing. Toen ik de les van "Economy and development in Brazil" binnenliep moest iedere student, net zoals in iedere andere les, zich voorstellen. De eerste persoon die zich voorstelde zei het volgende: "My name is Romy and I study at Rotterdam Business School." Waarop mijn letterlijke reactie was "WTF?!". Hogeschool Rotterdam had mij voor vertrek verteld dat ik de enige student in São Paulo was. Nu kwam ik erachter dat er nog 4 andere Nederlandse studenten (Sven, Romy, Saar en Aad van de opleiding Commerciële Economie) aan de PUC studeerden.
Nadat ik de hele Nederlandse groep had leren kennen werd ik door hen uitgenodigd om vrijdagavond bij hen thuis "te komen chillen". Aan drank was er geen gebrek en aan gezelligheid ook niet (ze hadden nog 6 andere exchange studenten uitgenodigd). Het was tijdens dit rustige huisfeestje dat ze me vertelden dat ze in het weekend naar Ubatuba gingen. Ik deed een Google Search op mijn telefoon en werd geconfronteerd met tientallen prachtige strandfoto's. Ik en een Franse exchange student (Jean-Baptiste, ookwel Jb genoemd) besloten mee te gaan.
Daar gingen we dan op zaterdag om half 6 's ochtends op weg naar de bushalte vanwaar de bus naar Ubatuba vertrok. Na een busreis van 4 uur kwamen we aan in een tropisch paradijs. Ubatuba biedt het allemaal: prachtige stranden, watervallen, beboste bergtoppen. Het weekend was geweldig en ging echt veel te snel. We hebben met z'n allen surflessen genomen (Sven kwam hier niet zonder kleerscheuren vanaf), gezwommen onder een waterval en gechild op een strandje dat alleen per motorboot bereikbaar was (waar Jb constant op zoek was naar knappe meiden).
Na het weekend in Ubatuba hadden we genoeg te vertellen aan de studenten op de universiteit. Na les te hebben gehad op maandag 25 augustus en dinsdag 26 augustus, besloot ik om op woensdag (mijn vrije dag) met een groepje studenten naar Park Ibirapuera te gaan. Dit park wordt ook wel het Central Park van São Paulo genoemd. In het park hebben we met een blikje pils in onze handen genoten van de verkoeling en het uitzicht. In de avond hadden we de pech dat we in de spits terug naar huis moesten. Spitsuur in São Paulo is een hel. Metro's, bussen, al het openbaar vervoer is overvol. Daarnaast heeft de helft van de mensen in de auto een stad, wat leidt tot enorme files. Ipv 1 uur hadden we meer dan 1,5 uur nodig om thuis te komen (waarbij we ook nog eens een gratis sauna kregen in de volgepakte metro).
Donderdag had ik mijn laatste lessen van deze week. Dit betekende dat het weekend passend moest worden ingeluid. Met de 4 Nederlanders, Eleonore (een Amerikaanse studente), Danilo (een Braziliaanse student) en Jb (de Franse student) besloten we een techno dansje te gaan doen in D-Edge. Ik heb maar een woord voor deze club: fantastisch. Het geluid is perfect, de verlichting is eveneens top en de artiesten die draaiden wisten de juiste nummers uit te kiezen. De hele groep ging om 5 uur naar huis, maar ik en Sven besloten ""nog even door te gaan" (wat ertoe leiden dat we tot half 7 bleven).
Al met al zijn mijn eerste twee weken in Brazilië veel beter verlopen dan ik vooraf had durven hopen. Ik zal over een poosje weer wat van me laten horen. In de tussentijd wens ik iedereen die in NL is heel veel succes met hun opleiding/werk ;) Até a proxima!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
